Juf ben je niet zo lekker vandaag

Bij het opvoeden en bij het werken met kinderen leer je je zelf beter kennen. Er zijn kinderen waar je als vanzelf goed mee overweg kan, er zijn kinderen waar je meer je best voor moet doen en er zijn ook kinderen die je ronduit hoofdpijn geven en waar je soms geen raad mee weet. Ik merk dat ik het makkelijkst overweg kan met de kinderen die het meest op mij lijken, de rustige en wat meer introverte kinderen. Humoristische kinderen en druktemakers vind ik ook leuk. Met hen is het geen moment saai; je bent wel moe na een middagje ‘ADHD-ers’ maar ik ervaar het meestal als positieve moeheid. De bazige, brutale en uitlokkende kinderen zijn voor mij echter een echte uitdaging. Ik voel dan de Surinaamse boosheid snel opkomen en af en toe sper ik mijn ogen dan ook echt wijd 😲. Dit helpt soms, maar soms ook helemaal niet. De Surinaamse boosheid helpt vooral niet bij de categorie kinderen met echte hardcore gedragsproblemen. Dan werkt het vaak averechts. Een zakelijke aanpak slaat dan meer aan.

Laatst zei een van de kinderen op de kinderclub glashard tegen mij zei: ‘als u wil denken dat ik dat over u heb gezegd, dan is het uw probleem en niet de mijne. ‘Niet brutaal bedoeld hoor juf’ zei ze daarna met een poeslieve stem. Hier kon ik heimelijk wel om lachen, want ze heeft nog gelijk ook en dat heb ik haar ook verteld. Ik heb ook verteld dat als haar de toegang geweigerd wordt tot de club vanwege brutaliteit, zij uiteindelijk een probleem heeft! Gelukkig is het vakantie en kunnen we allebei even afkoelen.

Nu heb Ik heb kort geleden een training gevolgd die niet zo zeer uit de Psychologische hoek kwam, maar vanuit de Kindercoachingshoek. Bij de training werd bij alle labels of etiketten die aan kinderen worden gegeven ook de andere kant belicht. Centraal staat dat door het geven van een label de focus op het negatieve gedrag blijft en de achterliggende kwaliteiten van het gedrag naar de achtergrond verdwijnen. Bijvoorbeeld ‘een haantje de voorste’ heeft als kwaliteiten doelgericht bezig zijn, voelt zich verantwoordelijk en is enthousiast. ‘Een driftkikker’ heeft als kwaliteiten: duidelijk en assertief zijn, daadkracht tonen en voor zichzelf opkomen.

Ik ga dit meenemen en in de praktijk toepassen. Alle kinderen willen immers liever op iets positiefs aangesproken worden dan op iets negatiefs. Volgende keer als de brutale jongedame waar ik mee te maken heb weer haar gang gaat zal ik zeggen: ‘Wat ben jij open en wat ga je met moed en veel zelfvertrouwen dit gesprek aan’ voordat ik weer boos reageer met wijd gesperde ogen.

Als ik dit in de praktijk wil brengen zal ik thuis eerst flink moeten oefenen, want terwijl ik dit typ denk ik bij mezelf, zij gaat vast aan mij vragen: ‘juf… ben je niet zo lekker vandaag’?